Sezon ogrodowy już za nami i chociaż zimową porą ogrody wciąż potrafią nas zaskakiwać pięknymi pejzażami, warto ten czas wykorzystać na odpoczynek, ale również poszukiwanie inspiracji w miejscach, gdzie klimat zimą jest znacznie łaskawszy dla wegetacji roślin. Nie bez powodu wybraliśmy Marrakesz. Miasto w zachodnim Maroku, położonym w północno-zachodniej Afryce. Od średniowiecza do początku XX wieku Marrakesz był modelowym przykładem miasta-ogrodu.

Niewątpliwą atrakcją miasta jest Ogród Majorelle, zaprojektowany przez francuskiego malarza Jacqesa Majorelle. Artysta w Maroku miał odbyć rekonwalescencję. Ostatecznie – zakochany w Marrakeszu, zakupił działkę, na której zlecił projekt i budowę kubistycznej willi, wokół której zasadził bujny ogród. Majorelle opracował specjalny odcień niebieskiego koloru, który został zainspirowany niebieską glazurą w południowego Maroku. Kolor ten jest szeroko stosowany w domu i ogrodzie Majorelle, a teraz nosi jego imię Majorelle Blue. Głębia niebieskiego świetnie kontrastuje z kolejnym dość często używanym w kulturze marokańskiej kolorem – żółtym. Ogród zawiera zachwycającą ekspozycję kaktusów z całego świata, rosną tu również agawy, opuncje, zarośla papirusów i bambusów oraz oczywiście palmy. Zapuszczona po śmierci artysty posiadłość została w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku zakupiona przez projektantów Yves Saint-Laurenta i Pierre'a Berge. Dzięki temu ogród odzyskał swoją świetność. Prochy Yves Saint-Laurenta po jego śmierci w 2008 roku zostały rozsypane po ogrodzie i na pamiątkę tego faktu postawiono pomnik.W ogrodzie znajduje się także Muzeum Berberów – rdzennej ludności północnej Afryki, którego kolekcja obejmuje tkaniny, ceramikę, biżuterię i stroje z osobistej kolekcji Saint-Laurenta i obrazów Majorelle.

Kolejną ogrodową perełką Marrakeszu jest Le Jardin Secret. Ogród jest oazą spokoju, gdzie dzięki intymności stworzonej przez bujną roślinność i zamkniętą przestrzeń można się wyciszyć i odpocząć od szalonego gwaru medyńskich souk. Ogród podzielony jest na dwie części: ogród egzotyczny i tradycyjny ogród islamski. Ogród egzotyczny jest bogatą kolekcją roślin pochodzących z całego świata. Czteroczęściowy układ ogrodu islamskiego (który był już wcześniej stosowany w perskich ogrodach w VI w.p.n.e.), zaprojektowany jest zgodnie ze sztywnymi zasadami geometrycznymi. Kanały nawadniające tworzące ramę tej konstrukcji zapewniają odpowiednie nawadnienie terenu. Ogród ten metaforycznie odzwierciedla opis nieba zawarty w Koranie.  W sercu ogrodu, podobnie jak w prawie wszystkich ogrodach islamskich, znajduje się źródło. Woda, która tworzy grę świateł i odbija na swojej powierzchni otaczający krajobraz, stanowi także zwierciadło, w którym dusza może kontemplować swoje odbicie, wejść do własnego świata i oczyścić się. Woda jest nieodłącznym atrybutem duchowego oczyszczenia. Poprzez rytualne obmycie, wierzący przygotowują się do modlitwy. Cywilizacja muzułmańska uważa wodę za symbol życia, znak bożej egzystencji i mocy. Natomiast niebo opisane jest w Koranie jako "ogród, w którym płyną strumienie".

El-Bahia to przepiękny, luksusowy kompleks pałacowo-ogrodowy wybudowany w XIX w. przez wezyrów sułtanów z dynastii Alawitów. Zatrudnieni do budowy najznakomitsi rzemieślnicy i artyści mieli zagwarantować wybitność tej architektury. Jak się okazuje – skutecznie. Wnętrza pałacu, misternie zdobione koronkową ornamentyką i mozaikami, wychodzą na otoczone krużgankami patia. Każda z żon wezyra miała osobny pokój z wyjściem do dużego patio lub małego ogrodu. Każdy pokój ma inny wystrój ale wszystkie baśniowo ozdobione kamiennymi mozaikami, rzeźbionymi, białymi, stiukowymi fryzami, drewnianymi sufitami.